Als belegger is ‘lui’ zijn net beter
Of waarom we beter beleggen om te leven, dan leven om te beleggen.
Veel werken is nog vaak een deugd. CEO’s en ondernemers pakken alom uit met het aantal uren dat ze werken. Alsook met hoe weinig ze slapen en wat anders doen dan werken.
Veel gewone werkmieren onder ons denken ook zo. Meer uren, meer doen = beter. Het idee van de krekel en de mier zit er diep in. Hard werken is als het ware een deugd. Onze religieuze geschiedenis is daar niet vreemd aan. Gezegend zijn de zwoegers. Niet denken, geen vragen stellen, zwijgen en werken!
Veel beleggers trekken die lijn door. Ze lezen zich suf en volgen urenlang elke beursbeweging. Kopen en vekopen aan de lopende band. Dit vanuit de illusie van controle. Helaas studie na studie toont aan dat mensen die meer handelen slechtere returns halen. Door meer te handelen lopen de kosten op met dramatische gevolgen voor je opbrengsten.
Daarom dat goedkoop, passief beleggen zo succesvol is. Weinig doen, nog minder opvolging en toch een beter resultaat dan de meeste beleggers die veel meer doen.
Dat wilt niet zeggen dat je niets hoeft te doen. Je leest je goed in, maakt en plan op en moeilijkst van al je doet er alles aan om je emoties onder controle te houden. Een beetje als onze goede vriend de luiaard. Minder werken maar slimmer. Vandaar dat de luiaard mijn totem werd als belegger.
Vaak hoorde ik van beleggers hevige reacties. ‘Alles moet weer makkelijk.’ ‘En maar lui zijn verdorie en wij maar werken.’ Dat lijken me reacties die net mijn punt bevestigen dat je van domweg hard werken niet gelukkiger zal worden. Lees er maar eens Animal Farm op na voor de liefhebbers van het betere boek.
Geld is een goede dienaar maar een slechte meester. Kies dus goed aan welke kant van de verhouding je wilt staan. Lui zijn hoeft dus niet slecht te zijn.
